Almeers water

Landschappen in Almere, dat kan! Over het Weerwater heb je een prachtig uitzicht op de stad. De skyline van het centrum van de stad over het Weerwater vind ik aantrekkelijk omdat de gebouwen wat wegvallen bij de watervlakte. Het theater de Kunstlinie, de smaragd, de andere hoogbouw vormen samen een interessante verzameling rechthoekjes.
Jaren eerder schilderde ik een uitzicht over de Oostvaardersplassen gezien vanaf het uitzichtspunt. Dat heeft even geduurd, zo'n groots uitzicht op een doekje van 50 x 60 cm. Nadat ik het Marjolein v S. had laten zien, die het wel in haar bed & breakfast wilde ophangen, besloot ik een tweede schilderij van het zelfde formaat en dezelfde opzet voor haar te schilderen. Het Weerwater leek mij een logisch vervolg. Dit zijn de eindresultaten.

De eerste keuze die je moet maken is de hoogte van de horizon. Ik heb de staande zijde van het doek verdeeld volgens de gulden snede. Bij beide schilderijen heb ik dezelfde beslissing genomen. Curieus, ik wist, toen ik Weerwater begon niet meer dat ik dat vijf jaar eerder ook had gedaan. Oostvaardersplassen had in eerste opzet wat pompeuze wolken. Het was helemaal niet echt een goed schilderij. Kijk maar:

De aanpak van Jan de Groot (zie bericht eerder) heeft me geholpen de vormen te vereenvoudigen tot "blokjes", dat zijn vrij abstracte, losse vormen die samen een beeld vormen. Jan is voor mij een goed voorbeeld, omdat hij erin slaagt op vrij klein formaat interessante landschappen te schilderen. Weglaten is de kunst. Plezierig genre, landschap is lang niet zo eenvoudig als ik soms denk, maar wel fijn om te doen. Met zijn witte wolkjes, zijn het vriendelijke, vrolijke schilderijtjes geworden, precies goed voor in een bed&breakfast.


En nu is het geplaatst op www.rondjeweerwater.nl.  

Portret van papa, is het klaar?

Het eindresultaat

Ik weet het niet, ik vond het protret zo klaar. Maar als ik na een maand of anderhalf weer kijk, vind ik de vorm van het hoofd niet kloppen...
Maar wordt het beter als ik het weer ter hand neem? Er zit al zoveel verf op, dat het lastig wordt nog iets weg te schilderen.
Misschien haal ik een heel klein randje van de schedel weg, is het voorhoofd net even te bol.
Gelijkenis is heel lastig, vooral van mensen die je goed kent. Toen ik het pas begon leek het zo eenvoudig. Een eerder groepsportret uit 2007 was makkelijker. Snel, krachtige vormen, onderdeel van een groepsportret.
Wat ik heb willen maken is een beeld van hoe pa is, een leven ook. In vroeger eeuwen was het gebruikelijk symbolen in het protret te verwerken. Ik heb dat ook gedaan. Nu maar hopen dat het werkt. Maar belangrijker is voor mij toch de uitdrukking, de bekende vormen, de sfeer.
Een moeilijk onderwerp vond ik het, mijn eigen vader schilderen. Dat viel me achteraf niet mee. Misschien is dat ook de weerstand die ik heb tegen nog weer verder gan. Het is nooit klaar!

Dit is de foto waarnaar ik gewerkt heb.
De foto, deel van een foto van 7 oktober 2006 (Leo Bakker Fotografie)

Prijsuitreiking Talens Palet 2011

Vrijdag 28 april was de uitslag van de Talens Palet 2011. Medecursist van de dinsdagavondgroep, Eric van Zuilen won in Almere de 1e prijs, de tweede prijs was voor Ita Verwey. Twee heel verschillende werken en beide prachtig.
Of ik niet teleurgesteld ben niet gewonnen te hebben? Ik rekende me wel tot de kanshebbers, maar realiseerde me dat andere werken, zoals dat van Eric, geduchte concurenten waren. De keuze van de jury vind ik helemaal terecht.
De schilderijen van de winnaars en mijn inzending in deze volgorde:
Eric van Zuilen
Schilderij van Ita Verwey, winnares van de 2e prijs
Mijn inzending

Kunstlinie te duur?

Waarom doet de nieuwe bibliotheek het zoveel beter dat de schouwburg, vraagt Ilse zich af (Almere Vandaag van zaterdag 23 april).
Doet “de schouwburg” het wel zo slecht? De Kunstlinie, die in de schouwburg gevestigd is, zou de huur niet kunnen opbrengen en ziet zich gedwongen uit te wijken naar buurthuizen.
Ik volg al jaren de cursus schilderen met olieverf. Die is ieder jaar duurder geworden, bij de overgang van het CKV-gebouw naar het nieuwe schouwburggebouw met 8%. Onze cursus zit ieder jaar vol, evenals die in de lokalen naast ons. Op mijn cursusavond zie ik een komen en gaan van muzikanten, speksteenhakkers en digitale fotograven. Kom eens op woensdagmiddag kijken, het gebouw gonst als een bijenkorf! Er zijn genoeg mensen in Almere die zich kunstzinnig willen ontwikkelen met een cursus van hoge kwaliteit.
Als dan de huur van het gebouw niet opgebracht kan worden, zegt dat iets over de hoogte van de huur en de onwil van de gemeente bij te dragen aan de talentontwikkeling van Almeerders, jong en oud.

Een gemeente met de omvang van Almere hoort een goede bibliotheek te hebben, een schouwburg èn een centrum voor vrijetijds kunstbeoefening. Het zou de ambitie van het gemeentebestuur moeten zijn deze voorzieningen in stand te houden.

Uit de tijd in de archipel

Exposeren aan de muren van Archipel in Almere literatuurwijk met schilderijen over de verleden tijd.
Op de cursus van Myriam Weisz hebben we, veelal aan de hand van familiefoto's, gewerkt aan beelden van het verleden van ons en onze ouders. "Uit de tijd", maar daarom niet minder van belang. Voor de bewoners van het woonzorgcentrum Archipel zouden het beelden kunnen zijn die ze herkennen: de slagersjongen met zijn rieten mand voor op de fiets, de meisjes aan de afwas in de oude keuken, vader met zijn nieuwe radiotoestel, verkleurde foto's, ouderwetse kleding, strikken in het haar.
Een leuk onderwerp om aan te werken en leuk om eens te bekijken. Dat kan vanaf 7 april (16:30 feestelijke opening) tot en met 3 juli 2011.

Jan de Groot schildert en exposeert

Jan is medecursist van de dinsdagavondcursus aan de Kunstlinie. Tot en met 2 april exposeert hij in het gebouw van de Kunstlinie. "Stille landschappen en vreemde mussen" is de titel van de expositie.
Ik ben een groot bewonderaar van het werk van Jan. Zijn schilderijen bestaan uit losse vlakken, naast en tegen elkaar aan, met gevoelige, "rafelige" randen. Als je hem bij zijn schilderen observeert, zie je de zorg waarmee hij zijn kleuren mengt, de verf aanbrengt, het beeld opbouwt. Hij werkt net zo lang door tot ieder vlakje precies de plaats, de vorm en de kleur heeft die goed is. En wat goed is, ontdekt hij gaandeweg het proces.
Het resultaat is een landschap (meestal), een stilleven of portret of een groepje mussen, waar het plezier in het schilderen aan af te zien is. Ik ben daarom erg blij eens een schilderijtje te kunnen kopen: Portugal, dat hier naast me aan de muur hangt.
Wie in de gelegenheid is de expositie te bezoeken moet dat zeker doen. In het echt zijn ze nog veel mooier dat op de Jan's website.

Start van deze weblog

Vandaag start ik een weblog over mijn hobby, schilderen, en andere interesses die niet op de blog van mijn werk thuishoren. Deze blog bestaat dus naast de OVC mediatheek weblog.

Ik hoorde vandaag, naar aanleiding van het thema van de Boekenweek, iemand zeggen dat er een groot verschil zou zijn tussen de dagboeken die vroegen bijgehouden en gepubliceerd werden en de weblogs die jan en alleman tegenwoordig op het internet zet. In weblogs ontbrak het aan reflectie. Alles werd maar klakkeloos op het web gezet, zonder dat men zich afvraagt of er iemand is die daarop zit te wachten. Tja, ik herken dit wel. En ik vraag me af wie er op mijn schrijfsels zit te wachten.

Lees en reageer als je wilt, sla over als het je niet interesseert. Er is genoeg op de wereld dat wel de moeite van het lezen waard is. Voor wie mij wil volgen: veel leesplezier! En de anderen: a dieu!